مجله حصار

.

عضو شوید

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

روایت 10 ثانیه صدای التماس کارگر در زیر آوار پلاسکو

روایت 10 ثانیه صدای التماس کارگر در زیر آوار پلاسکو

پلاسکو ، آوار پلاسکو

کارگر پلاسکو از آخرین تماس همکارش پس از ریزش آوار گفت و برای مرگ تلخ همکارش اشک ریخت .

تاریخ انتشار : 5 بهمن 1395

10 ثانیه التماس زیر آوار پلاسکو

80 ساعت پر از دلهره و اضطراب می گذشت که ساعت ٥٠:١١ دقیقه یکشنبه شب خبرهای تلخی از دردناک ترین حادثه تهران منتشر شد. جسد چهار قربانی دیگر از میان آوار همچنان شعله ور ساختمان پلاسکو کشف شد. چهار قربانی که هنوز هویت سه نفرشان مشخص نشده است؛ فقط می دانستند که آنها آتش نشان نیستند. قربانیان از میان مردم عادی بودند که جایی آن پایین در کنار هم گرفتار شده بودند.

حالا قربانیان تلخ ترین حادثه تهران به هفت نفر رسیده اند. دیگر خانواده های قاسم، حبیب، حیدر و محسن با دلشوره دیوانه کننده ای برای شناسایی اجساد کشف شده رفتند اما به خاطر متلاشی شدن این اجساد نتوانستند آنها را شناسایی کنند. تنها هویت یکی از اجساد کشف شده شناسایی شده است؛ گفته می شود که او جواد یکی از کسبه های ساختمان پلاسکو بود. اما هنوز سه جسد دیگر شناسایی نشده و خانواده ها و دوستان حبیب و حیدر و قاسم و محسن نگران تر از هر روز منتظر جواب آزمایش DNA مانده اند.

حالا دیگر انتظار پر از امید آنها به انتظاری تلخ و پر از ناامیدی تبدیل شده است. این در حالی است که از میان چهار جسد کشف شده، تنها سه نفر از پیکر اجساد خارج شد و خارج کردن پیکر نفر چهارم منجر به متلاشی شدن جسد می شد. آن سه جسد نیز به دلیل احتمال ریزش آوار با تأییدیه مقام قضائی خارج شد. یکی از اجساد هم به علت اینکه حکم ستون را داشت خارج نشد.

روایتی تلخ از کارگران موتورخانه پلاسکو

برادرم را نجات ندادند

خواهر قاسم که با شنیدن خبر کشف اجساد در میان آوار امیدش را از دست داده و فریاد زنان برادرش را صدا می زند، می گوید:«برادرم زنده بود. من مطمئنم که او در موتورخانه زنده بود و نفس می کشید. اگر به آن پیام از موتورخانه توجه کرده بودند، الان برادرم را از دست نداده بودم. من مطمئنم که آن اجساد کشف شده در موتورخانه بوده اند. چون دقایق اولیه اعلام کردند که چهار جسد از موتورخانه کشف شده است؛ یکی از آن اجساد برادرم است. او زنده بود. اگر به آن پیام توجه کرده بودند، شاید الان چهار نفر زنده بودند که برادرم هم جزو آنها بود. ما گفتیم؛ ولی کسی توجه نکرد.

کارگر موتورخانه پلاسکو

سرنوشت تلخ کارگران موتورخانه پلاسکو

می گفتند آن پایین موبایل آنتن نمی دهد که کسی بخواهد پیام بدهد یا تماسی بگیرد. برادرم رفت. با اینکه جسدها هنوز شناسایی نشده است، اما دیگر مطمئن هستیم برادرم رفته است. این همه امید داشتیم، این همه انتظار کشیدیم حالا باید برویم و جسد قاسم را شناسایی کنیم. باید منتظر آزمایش ها باشیم تا هویت اجساد مشخص شود. ما و خانواده های حبیب و محسن و حیدر به شدت ناراحت هستیم. اصلا فکرش را هم نمی کردیم که این اتفاق بیفتد. اینکه می دانستیم بعد از ریزش همچنان زنده بودند ما را عذاب می دهد؛ یعنی آن زیر چه بلایی سرشان آمد و چقدر عذاب کشیدند. این فکرها ما را نابود کرده است.»

آخرین تماس

حیدر یکی از کارگران ٣٥ ساله ای بود که زیر آوار ماند. می گویند آخرین تماسش را در موتورخانه با همکارش گرفته است. حیدر تماس گرفت و برای نجات اشک ریخته و التماس کرده است؛ اما او و همکارانش را پیدا نکردند.

یکی از همکاران حیدر، حبیب، قاسم و محسن که آخرین بار حیدر در موتور خانه با او صحبت کرده است، ماجرای آن روز را روایت می کند:«من هم کارگر تأسیساتی در قسمت آسانسور کار می کردیم. شیفت بعدازظهر بودیم. ٧ ساعت در روز در آن ساختمان کار می کردم و صبح ها هم با چرخ کار می کردم. دو فرزند ٩ ساله دو قلو دارم و یک دوقلو هم در راه دارم؛ ولی تنها ماهی ٨٠٠ هزار تومان حقوق می گرفتم. حبیب، قاسم، محسن و حیدر را از نزدیک می شناختم. ما با هم همکار بودیم و هر روز همدیگر را می دیدیم. آن روز هم وقتی به من خبر رسید که این حادثه رخ داده، بلافاصله خودم را به ساختمان پلاسکو رساندم. جمعیت زیادی آنجا بودند. هنوز هم نمی دانستم که چه کسانی از همکارانم قربانی شده اند. خیلی ترسیده بودم. واقعا وحشتناک بود. در میان آن همه جمعیت چند نفر از همکارانم که آنها هم کارگر ساختمان پلاسکو بودند را دیدم. از آنها پرسیدم چه کسی داخل است. با گریه گفتند حبیب، قاسم، حیدر و محسن. خیلی ناراحت شدم؛ دلم می خواست خودم بروم داخل و نجاتشان دهم. با این حال مجبور بودیم که صبر کنیم.

دقیقا یادم می آید. ساعت یک ظهر بود. دو ساعتی از فرو ریختن ساختمان می گذشت که موبایل یکی از همکارانم زنگ خورد. اتفاقا تلفنش دستم بود. گوشی را برداشتم؛ باور نمی کردم، حیدر بود. اشک می ریخت و با گریه می گفت:«ما در موتورخانه هستیم. تروخدا نجاتمان بده.» حیدر گریه می کرد و التماس می کرد. دستانم می لرزید. به او گفتم نگران نباش الان می آییم و نجاتتان می دهیم. کل مکالمه ما ١٠ ثانیه هم طول نکشید. بلافاصله تماس قطع شد و من هم به سراغ بقیه رفتم. موضوع را گفتم. اما من خودم صدای حیدر را شنیدم. التماس هایش را شنیدم. حداقل می دانم که تا ساعت یک زنده بودند. از آن ساعت به بعد را نمی دانم. اینکه با حیدر صحبت کردم و گریه هایش را دیدم برایم خیلی سخت است. نمی توانم تحمل کنم. صدای حیدر مرتب در گوشم است. کاش می شد کاری برای آنها انجام داد. کاش می شد نجاتشان داد. بیچاره خانواده هایشان هر لحظه عذاب می کشند.»

روایت 10 ثانیه صدای التماس کارگر در زیر آوار پلاسکو

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: برچسب‌ها: روایت 10 ثانیه صدای التماس کارگر در زیر آوار پلاسکو ,
:: post : 416

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

ن : Morteza

ت : سه شنبه 5 بهمن 1395

.

مطالب مرتبط با این پست

می توانید دیدگاه خود را بنویسید

نمایش کلیه نظرات

تمام حقوق اين وب سايت و مطالب آن متعلق به مجله حصار مي باشد .
كد نويسي و گرافيك قالب توسط : تم ديزاينر